Monday, December 30, 2013

Πολλά μαζί προκύπτοντα από ένα μόνο πράγμα

Υπάρχουν ταινίες ή ηθοποιοί που σε αφήνουν ασυγκίνητο, το ίδιο και κείμενα, όπως και βιβλία ή συγγραφείς. Υπάρχουν και περιπτώσεις όμως που η ματιά, το κείμενο, η ηθοποιία, ή η σκηνοθεσία σε καθηλώνουν και δεν ξέρεις αν φταις εσύ για αυτή την καθήλωση, αν εσύ ήρθες κι έδεσες σ' αυτό που είδες και άκουσες, ή αυτό που είδες και άκουσες (είναι το κείμενο; είναι η ηθοποιία;) ήρθε και κόλλησε πάνω σου, ταίριαξε στο Είναι σου. Έτσι υπάρχουν ταινίες που βλέπεις και ξαναβλέπεις άπειρες φορές, και βιβλία που διαβάζεις και ξαναδιαβάζεις επίσης άπειρες φορές.
Μην αναρωτιέσαι όμως &πολύ πώς προκύπτουν όλα αυτά, όπως εγώ που μέχρι να δω αυτή την ταινία προ λίγων ωρών πίστευα ότι οι μονόλογοι στο θέατρο δεν με συγκινούν πια, ή ότι οι "αργές" ταινίες δεν είναι πια του στυλ μου. Ποτέ δεν θα βαρεθώ κάποιους συγγραφείς και τα κείμενά τους, κι όταν αυτά "ανεβαίνουν" στο θέατρο ή στο σινεμά, ή στην τηλεόραση, τα κείμενα θα παραμένουν το ίδιο όμορφα ανεξάρτητα από το παίξιμο. Ναι έτσι πιστεύω, ανεξάρτητα από το παίξιμο. Το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι να μην εμπιστευτούμε ξανά ένα "παίξιμο", δηλαδή έναν ηθοποιό. Είμαστε φτιαγμένοι για συγκεκριμένα πράγματα, και τα πράγματα είναι άπειρα. Πώς να ταιριάξουμε με όλα;

(Μέσα σ' όλα τα παραπάνω ανοίγω μια μεγάλη παρένθεση με υστερόγραφα για παρόντα και παρελθόντα που μου προέκυψαν κατά την γραφή...
υγ1: Έλεγα (&ήμουν σίγουρη κιόλας) ότι τις αργές ταινίες τις βαριέμαι πια... αλλά φαίνεται ότι πρέπει να λέω "καμιά φορά".
υγ2: Κι εσύ δεν έχεις αγαπημένους ηθοποιούς που τους "ακολουθείς" πχ στο θέατρο, ανεξάρτητα απ' το τι παίζουν; Ή αγαπημένα κείμενα που επίσης "ακολουθείς" ανεξάρτητα απ' το ποιος τα παίζει; Κι έτσι θυμήθηκα -άσχετο γιατί- το υστερόγραφο 3 -γαϊτανάκι οι σκέψεις κι άντε να τις μαζέψεις.
υγ3: Λατρεύω τον Μπέκετ όπως και να τον δω παιγμένο. Και το υστερόγραφο 3 μού θύμισε το 4...
υγ4: Ότι δηλαδή θαυμάζω κι αγαπώ να παρακολουθώ τον δικό μας Άρη Σερβετάλη. Πριν από 3 χρόνια είχε παίξει Μπέκετ έργο μεταφερμένο σε εικαστική περφόρμανς. Καθόλου δεν με κούρασε, καθόλου δεν με ξένισε, καθόλου δεν βαρέθηκα -κι ήταν ένας μονόλογος. Αυτό το λέω γιατί φέτος είδα αρκετούς μονολόγους στο θέατρο που στην πλειοψηφία τους με άφησαν αδιάφορη κι επιπλέον κουράστηκα κιόλας. Τώρα τον είδα στο "Κουρδιστό πορτοκάλι", άλλο κέντημα θεατρικό... Ο άνθρωπος τελικά είναι για να τον ακολουθείς.
υγ5: Όταν παρακολουθείς κάτι, νομίζω ότι πρέπει να το παρακολουθείς συνολικά. Έτσι μπορείς να ανακαλύψεις έναν θησαυρό μέσα σ' ένα αδιάφορο παίξιμο, ή μια λαμπρή υποκριτική ικανότητα ή προσπάθεια σ' ένα μέτριο (ή κακό) κείμενο, ή -όπως στην περίπτωση την σημερινή τη δική μου- τις βασικές αξίες της ζωής γενναιόδωρη και συναισθηματική προσφορά σε μια αργή ταινία...

Λίγο άσχετο &μακροσκελές ποστ και ~Καλησπέρα σας~~ μα πάνω απ' όλα αυτό ήθελα να τονίσω... Το πόσο πολύ ωραία ταινία ήταν αυτή η τούρκικη 
[BAL (MELI)] που είδα στο Βουλή τσάνελ, απ' αυτές που σε επαναπροσδιορίζουν με τον τρόπο τους. 

No comments: